-
1 spretta
I.v. сильн. III; praes. sprett; praet. spratt, pl. spruttum; conj. sprytta; pp. sprottinn2) прыгать, вскакиватьspretta á fœtr, spretta upp — вскакивать на ноги
3) прорастать, расти (о волосах, траве)II.v. слаб. -ia-, praet. spretta, pp. sprett2) вспарывать, распарывать; взрезать, вскрывать* * *гл. сл. - ia- отпирать; s. frá loku отодвинуть засовс-а. sprenten, с-в-н. sprenzen, ш. sprätta распарывать, д. sprætta то же, нор. sprette то же; от spretta (гл. сильн. III) подскочить, д-а. sprintan (а. sprint бежать во весь дух), д-в-н. sprinzan, ш. spritta, д. sprætte, нор. sprette -
2 SPRETTA
I)(sprett; spratt, spruttum; sprottinn), v.1) to spring up, issue forth (þar sprettr einn mikill brunnr);spratt honum sveiti í enni, sweat burst out on his forehead;also s. upp (spratt þar vatn upp);2) to start, spring;s. af baki, to spring off horseback;s. á fœtr, s. upp, to start to one’s feet, jump up;spratt upp lássinn, up sprang the lock;spratt henni fótr ok féll hón, she slipped and fell;spratt þat upp af heimamönnum, at, it was rumoured that;3) to sprout, grow, of hair, grass, crops (piltar tveir léku á gólfi; þeim var sprottit hár ór kolli).(-tta, -tt), v.1) to make spring up, unfasten, loosen;s. gjörðum, to ungird;s. frá loku, to unlock;2) to rip open or up (s. saum);ek lét s. berkinum, I had the bark peeled off;Þjálfi spretti á knífi sínum, Th. split the bone with his knife.* * *pres. sprett; pret. spratt, sprazt, spratt, pl. spruttu; subj. sprytti; part. sprottinn: [an iterative from springa; Swed. spritta; Engl. spirt; Germ. spritzen]:—to spirt out, of water; þar sprettr einn brunnr, Ver. 2; spratt þar vatn upp, Edda (pref.); þar spratt upp brunnr, Fms. vii. 251; helli þeim sprettr vatn ór berginu, i. 232; veita vötnum þeim er spretta upp í engi manns, Grág. ii. 289; sá er næstr býr vötnum þeim í héraði, er upp spretta næst líki á fjalli, K. Þ. K. 34; spratt honum sveiti í enni, sweat burst out on his forehead, Nj. 68.2. to start, spring; hann sprettr upp, starts to his feet, Fms. xi. 151, Bs. i. 420; Hrútr vildi upp s. ok fagna henni, Nj. 6; þeir spruttu upp með íllyrðum, 128; hann spratt upp skjótt ok hart, Eg. 717; s. á fætr 129; s. af baki, to spring off horseback, Ld. 220; s. ór snöru, to spring out of a snare, 623. 36; spratt upp lássinn, up sprang the latch, Gullþ. 27; þá sprettr tjaldskörin, Sturl. i. 117; ok sprettr þá láss af limum, Gg.; sprettr mér af fótum fjöturr, Hm.; spruttu honum fætr á jakanum, he slipped, Eb. 238; spratt henni fótr ok féll hón, Bs. i. 385; spratt upp fjándskapr, Sturl. ii. 57; spretta upp af honum einstaka mansöngs-vísur, Fbr. 69; spratt þat upp af heima-mönnum ( it was rumoured), at …, Dropl. 17.3. to sprout, grow, of hair, grass, crops; hárið spratt á sauðum, Þryml. 8; honum var sprottið hár ór kolli, Fms. iii. 125; svá ungr at eigi mun grön sprottin, Sturl. iii. 129; honum var ekki grön sprottin, Ld. 272, v. l.; þá er blómin spruttu, Karl. 546; vel sprottið (illa sprottið) tún; sprottnar engjar, good, bad crops. -
3 spretta
I)(sprett; spratt, spruttum; sprottinn), v.1) to spring up, issue forth (þar sprettr einn mikill brunnr);spratt honum sveiti í enni, sweat burst out on his forehead;also s. upp (spratt þar vatn upp);2) to start, spring;s. af baki, to spring off horseback;s. á fœtr, s. upp, to start to one’s feet, jump up;spratt upp lássinn, up sprang the lock;spratt henni fótr ok féll hón, she slipped and fell;spratt þat upp af heimamönnum, at, it was rumoured that;3) to sprout, grow, of hair, grass, crops (piltar tveir léku á gólfi; þeim var sprottit hár ór kolli).(-tta, -tt), v.1) to make spring up, unfasten, loosen;s. gjörðum, to ungird;s. frá loku, to unlock;2) to rip open or up (s. saum);ek lét s. berkinum, I had the bark peeled off;Þjálfi spretti á knífi sínum, Th. split the bone with his knife.* * *t, a causal to the preceding, to make spring up, unloose; s. gjörðum, to ungird, Ísl. ii. 339, 340; s. belti, Fms. iv. 31; hón spretti frá sér nisti, Bs. i. 337; s. af sér digrum fésjóð. Fms. viii. 141; s. frá loku, to unlock, 332; s. tjaldskörum, Fbr. 65, Fms. vi. 179, Bs. i. 420; sprettir hann upp speldi, Sturl. iii. 295; s. gildru um nætr, to unbend a trap, Gþl. 445.2. to rip up, of a seam; hann spretti af annarri erminni, Fms. vi. 349; s. saum, to rip up a seam; s. upp fati, to rip up an old cloth; Þjálfi spretti á knífi sínum, Th. split the bone with his knife, Edda 28; ek lét spretta berkinum, I peeled off the bark, Al. 173. -
4 BAK
n.1) back (binda bagga á bak sér);fig. bera sök á baki, to be guilty;leggja bleyðiorð á bak e-m, to charge one with being a coward;hafa marga vetr á baki, to be advanced in years;snúa baki við, to turn the back, flee;ganga á bak heitum, orðum, to go back on one’s word;2) = hestbak;fara á bak, to mount;fara, stíga, spretta af baki, to dismount;á baki húsunum, at the back of the houses;gøra e-t á baki e-m, in one’s absence, behind one’s back;ríða at baki e-m, behind him on the same horse;berr er hverr at baki nema sér bróður eigi, bare is one’s back without a brother behind it;á bak,a) behind;koma á bak e-m, to attack in the rear;b) after;á bak jólum, after Christmas;hvat sem á bak kemr, whatever may come after or follow;c) absol., falla á bak aptr, to fall backwards;brjóta á bak orð e-s, to refute, make them null and void;brjóta á bak Rómverja, to defeat them.* * *n. [A. S. bäc], Lat. tergum, back, Eg. 218, Edda 29, 30, Hkr. i. 337: in metaph. phrases, bera sök á baki, to be guilty, Gþl. 539; leggja bleyðiorð á bak e-m, to load, charge one with being a coward. Fas. ii. 530; hafa mörg ár á baki, to ‘carry a weight of years’ Ísl. ii. 456: of horseback, léttr á baki, Sturl. ii. 195; fara á bak, to mount; stíga af baki, to dismount, Eg. 397, Grág. ii. 95: in other relations, as adv., at hurðar-baki, behind the door; at húsa-baki, at the back of the houses; að fjalla-baki, behind the mountains; handar-bak, the back of the hand.2. á bak or á baki used as a prep. or as an adv.; á bak (acc.) if denoting motion, á baki (dat.) if without motion:α. loc. behind, at the back of; á baki húsunum, Háv. 49, Nj. 28; at baki þeim, at their back, Eg. 91, Nj. 261, 262, 84, Eg. 583; Hrútr kveðst þat ætla, at hans skyldi lítt á bak at leita, he should not be found in the rear, Ld. 278; berr á baki, unbacked, helpless, in the proverb, Nj. 265, Grett. 154: metaph., ganga á bak e-u, orðum, heitum …, to elude, evade one’s pledged word, Fms. ii. 209, Ísl. ii. 382; göra e-t á baki e-m, in one’s absence, behind one’s back, N. G. L. i. 20; á bak aptr (= aptr á bak), backward; falla; á b. a., Eb. 240, Nj. 9, Eg. 397, Háv. 48 new Ed.; til baks, better til baka, to back, Sturl. ii. 203; brjóta á bak, prop. to break one’s back, Fms. viii. 119; to break, subdue, and also to make void, annul; brjóta á bak Rómverja, to ‘break the back’ of the R., defeat them, 625. 65; Heiðrekr vildi öll rúð fóður síns á bak brjóta, Fas. i. 528.β. temp. with dat. past, after; á bak Jólum, after Yule, Fms. viii. 60; á b. Jónsvöku, ix. 7: metaph., Héðinn kvaðst eigi hirða hvat er á bak kæmi, H. said he did not care for what came after, Fas. i. 402; muntú eigi vera mót Njáli, hvat sem á b. kemr, Nj. 193. -
5 bak
n. -a-, pl. bǫk1) спина2) спина лошади, = hestbakfara [stíga, spretta] af baki — спешиться
3) задняя [тыльная] сторона (см. handarbak, hurðarbak, húsbak)* * *á bak на спину
д-а. bæc (а. back), д-в-н. bah, ш., нор. bak, д. bag
Перевод: с исландского на все языки
со всех языков на исландский- Со всех языков на:
- Исландский
- С исландского на:
- Все языки
- Английский
- Русский